Maand: november 2020

2019

Ik had er zin in! Maar in de praktijk viel het toch een beetje tegen. Ik verzandde in het redigeren van scripties voor hbo-studenten. Belangrijk werk, maar zeker niet mijn droom. Mijn motivatie zakte met de dag! Via een interessante post op LinkedIn kwam ik terecht bij een andere coach. Een hele leuke vrouw, maar ik had geen interesse in haar opleiding (te duur), het contact verwaterde.

Zij zette mij wel aan het denken over wat ik dan wel wilde met mijn eigen bedrijf. Ik bedacht dat ik het geweldig vond om oudere mensen en hun familie te interviewen voor een levensloopverhaal. Na wat heen en weer googelen realiseerde ik me dat het prachtig werk is, maar dat het ontzettend veel tijd kost. Hoe zou je daar dan in vredesnaam een prijskaartje aan kunnen hangen? Ik zette het idee in de ijskast.

Weer in loondienst

Vorig jaar (2019) moest ik door omstandigheden weer als secretaresse in loondienst gaan werken. Ik heb bij twee bedrijven een half jaar gewerkt. Het was interessant en het leerde mij dat ik mijn werk nog steeds goed kan, maar ook dat ik toch liever andere dingen doe. In september 2019 besloot ik om mijn bedrijf op te doeken. In februari 2020, inmiddels werkzaam bij het tweede bedrijf, realiseerde ik mij dat ook dit werk het niet was voor mij. Ik heb dat eerlijk aangegeven bij het bedrijf en gezegd dat ik na het uitdienen van mijn contract tot half mei, niet wilde blijven. Zij vonden het heel moedig van mij. Het was voor mij de eerste beslissing die ik puur op mijn gevoel en intuïtie nam en dat leverde mij heel veel op.

Corona

Toen kwam corona en moesten ook wij verplicht thuis gaan werken. Eerst werkte ik aan de eetkamertafel, maar daarna heb ik een werkplek ingericht in een aparte kamer. Uiteindelijk werkte ik twee maanden thuis. Mijn contract was afgelopen en ik ben nog een keer terug geweest naar het kantoor waar ik werkte. Op anderhalve meter afstand heb ik mijn bedrijfslaptop afgegeven en van vier collega’s afscheid kunnen nemen. Toen was het voorbij.

Virtueel assistent

Na het inleveren van mijn spullen, dacht ik in de trein naar huis na over wat nu mijn volgende stap zou zijn. Waarom zou ik niet nogmaals proberen om vanuit huis te gaan werken? Dat had ik nu immers ook gedaan voor mijn werkgever? Maar wat dan?

Inmiddels had ik al twee afspraken gehad met een coach, die mij hielp met dingen verwerken. Zoals het overlijden van mijn beste vriendin in december 2019. In de praktijk hadden we het echter steeds weer over mijn zoektocht naar wat ik nou wilde.

Eind mei zijn we samen gaan wandelen in coronatijd. We spraken over dezelfde dingen als waar ik over sprak met mijn wandelcoach in 2014. Opeens zei zij tegen mij: ‘Ik snap niet waarom je niet opnieuw je eigen bedrijf opzet! Je hebt alles al in huis. Misschien moet je het meer zoeken in virtuele ondersteuning van kleine bedrijven. Daar ligt jouw kracht.’

Kamer van Koophandel

En weet je? Ze had gelijk! Nog geen twee weken later zat ik voor de tweede maal bij de Kamer van Koophandel in twee jaar tijd. Het was 2 juni, een dag nadat de horeca en terrassen weer open mochten en het was prachtig weer. Deze keer zat ik een stuk zelfverzekerder bij de man van de Kamer van Koophandel dan in 2018, want nu had ik een plan. Nog wel geen vastomlijnd plan, maar een plan. Mijn eerste cliënt kreeg ik via deze coach, de derde cliënt ook, de tweede cliënt heeft mij zelf gevonden. Ik ben er nog lang niet, maar ik werk voor mezelf en ik voel me goed. Deze keer slaag ik zeker! In een volgend blog vertel ik daar meer over.

Combinatie van een blog van april 2016 en april 2018

Heb je dat ook wel eens, dat je echt een schop onder je kont nodig hebt? (Mascha 2016)

Ik heb dat echt nodig op dit moment, eigenlijk al een jaar of twee. Al die tijd heb ik allerlei plannen gemaakt en loopt mijn hoofd over van de ideeën, maar uiteindelijk doe ik er helemaal niks mee!

Angst

Ik ben een bangerd. Twee jaar geleden wist ik al dat ik iets met schrijven wilde doen. Toen dat niet zo gemakkelijk bleek, bedacht ik dat ik dan toch maar weer mijn oude beroep moest gaan oppakken. Vervolgens vond ik coaching wel erg leuk om te doen, daarna leraar Nederlands worden op een middelbare school, toen weer journalist. En nu weet ik het niet meer. Het enige dat ik kan bedenken is dat ik plannen maken leuk vind en allerlei spullen ervoor aanschaffen ook, maar dat ik het eigenlijk gewoon niet durf. Ik ben er niet overtuigd dat ik het kan, dat ik genoeg in mijn mars heb om van het schrijven, redigeren of redactie voeren, mijn werk kan maken. En nu heb ik nog sterker de drang om te gaan werken in loondienst, omdat alles dan gewoon zoveel makkelijker is. Dan kan ik me daarnaast uitleven op creatief gebied, maar heb ik in elk geval geen financiële zorgen. Gaan werken heeft om meerdere redenen een behoorlijke angstfactor voor mij. Ik ben onzeker over of ik het nog wel kan; werken en voldoen aan de eisen van anderen en de nog hogere eisen van mezelf.

Gisteren heb ik een oude vriend (wandelcoach) om raad gevraagd. Misschien kan hij mij die schop onder mijn kont wel geven, want het zelf doen lukt niet erg.

Ik lees en surf me suf en wil van alles aanschaffen om het voor mezelf mogelijk te maken om te beginnen. Ik heb een mooi boek staan, dat heet ‘Begin’, misschien moet ik daar maar eens in lezen om over die drempel te komen.

2016

Het bovenstaande dateert van 2016. Ik heb toen mijn wandelcoach gemaild en gevraagd of hij nog goede tips voor mij had. Dat had hij!

‘Vervelend dat je weer in zo´n onzekere fase zit. Eerste tip: lees je eigen blogs over het coaching traject nog eens terug. Jammer dat je sindsdien zo weinig aan je pennestreken toekomt! Maar denk nog eens terug aan de wandeling waarin we het hadden over de innerlijke criticus en de innerlijke vriend(in). Die eerste is in je epistel ruimschoots aan het woord. Ik zou graag de reactie van de tweede nog eens lezen. En dan de reis van de held: wat zou Maya doen? Nou ja, inmiddels moeten we zeggen wat zou zij hebben gedaan? Ik heb natuurlijk geen pasklare antwoorden voor je. Zou ook niet goed zijn voor een coach. Maar laat je gedachten nog eens gaan over de dingen die we hebben besproken – ik denk dat die nog steeds verheldering zouden kunnen geven.’

2018

In april 2018 besloot ik voor de eerste keer om mijn eigen bedrijf te beginnen. Gewoon doen! Ik dacht toen dat ik best goed op een rijtje had wat ik wilde doen, waar mijn kracht lag. In de praktijk pakte het toch iets anders uit. Ik vertelde mijn coach wat ik ging doen. Zijn antwoord:

‘Wat een fantastisch nieuws! Gefeliciteerd met het nieuwe bedrijf. Het is inderdaad een tijd geleden maar ik heb ook hele goede herinneringen aan ons wandelcoach traject. Voor mij zeker net zo leerzaam als voor jou denk ik. Ik ben supertrots op je dat je de stap alsnog waagt. Volgens mij heb je alles in huis om er een succes van te maken. De teksten die ik van je gezien heb waren altijd levendig, direct en vlot geschreven. Ik ben in de tussentijd nog een paar keer op zoek geweest naar nieuwe pennestreken maar daar was het steeds wat stilletjes. En ook op facebook ben je niet meer zo actief? (horen wie het zegt, ik eerlijk gezegd ook niet). Heel veel succes!’