Het liep een beetje anders

2019

Ik had er zin in! Maar in de praktijk viel het toch een beetje tegen. Ik verzandde in het redigeren van scripties voor hbo-studenten. Belangrijk werk, maar zeker niet mijn droom. Mijn motivatie zakte met de dag! Via een interessante post op LinkedIn kwam ik terecht bij een andere coach. Een hele leuke vrouw, maar ik had geen interesse in haar opleiding (te duur), het contact verwaterde.

Zij zette mij wel aan het denken over wat ik dan wel wilde met mijn eigen bedrijf. Ik bedacht dat ik het geweldig vond om oudere mensen en hun familie te interviewen voor een levensloopverhaal. Na wat heen en weer googelen realiseerde ik me dat het prachtig werk is, maar dat het ontzettend veel tijd kost. Hoe zou je daar dan in vredesnaam een prijskaartje aan kunnen hangen? Ik zette het idee in de ijskast.

Weer in loondienst

Vorig jaar (2019) moest ik door omstandigheden weer als secretaresse in loondienst gaan werken. Ik heb bij twee bedrijven een half jaar gewerkt. Het was interessant en het leerde mij dat ik mijn werk nog steeds goed kan, maar ook dat ik toch liever andere dingen doe. In september 2019 besloot ik om mijn bedrijf op te doeken. In februari 2020, inmiddels werkzaam bij het tweede bedrijf, realiseerde ik mij dat ook dit werk het niet was voor mij. Ik heb dat eerlijk aangegeven bij het bedrijf en gezegd dat ik na het uitdienen van mijn contract tot half mei, niet wilde blijven. Zij vonden het heel moedig van mij. Het was voor mij de eerste beslissing die ik puur op mijn gevoel en intuïtie nam en dat leverde mij heel veel op.

Corona

Toen kwam corona en moesten ook wij verplicht thuis gaan werken. Eerst werkte ik aan de eetkamertafel, maar daarna heb ik een werkplek ingericht in een aparte kamer. Uiteindelijk werkte ik twee maanden thuis. Mijn contract was afgelopen en ik ben nog een keer terug geweest naar het kantoor waar ik werkte. Op anderhalve meter afstand heb ik mijn bedrijfslaptop afgegeven en van vier collega’s afscheid kunnen nemen. Toen was het voorbij.

Virtueel assistent

Na het inleveren van mijn spullen, dacht ik in de trein naar huis na over wat nu mijn volgende stap zou zijn. Waarom zou ik niet nogmaals proberen om vanuit huis te gaan werken? Dat had ik nu immers ook gedaan voor mijn werkgever? Maar wat dan?

Inmiddels had ik al twee afspraken gehad met een coach, die mij hielp met dingen verwerken. Zoals het overlijden van mijn beste vriendin in december 2019. In de praktijk hadden we het echter steeds weer over mijn zoektocht naar wat ik nou wilde.

Eind mei zijn we samen gaan wandelen in coronatijd. We spraken over dezelfde dingen als waar ik over sprak met mijn wandelcoach in 2014. Opeens zei zij tegen mij: ‘Ik snap niet waarom je niet opnieuw je eigen bedrijf opzet! Je hebt alles al in huis. Misschien moet je het meer zoeken in virtuele ondersteuning van kleine bedrijven. Daar ligt jouw kracht.’

Kamer van Koophandel

En weet je? Ze had gelijk! Nog geen twee weken later zat ik voor de tweede maal bij de Kamer van Koophandel in twee jaar tijd. Het was 2 juni, een dag nadat de horeca en terrassen weer open mochten en het was prachtig weer. Deze keer zat ik een stuk zelfverzekerder bij de man van de Kamer van Koophandel dan in 2018, want nu had ik een plan. Nog wel geen vastomlijnd plan, maar een plan. Mijn eerste cliënt kreeg ik via deze coach, de derde cliënt ook, de tweede cliënt heeft mij zelf gevonden. Ik ben er nog lang niet, maar ik werk voor mezelf en ik voel me goed. Deze keer slaag ik zeker! In een volgend blog vertel ik daar meer over.