Schop onder mijn kont

Combinatie van een blog van april 2016 en april 2018

Heb je dat ook wel eens, dat je echt een schop onder je kont nodig hebt? (Mascha 2016)

Ik heb dat echt nodig op dit moment, eigenlijk al een jaar of twee. Al die tijd heb ik allerlei plannen gemaakt en loopt mijn hoofd over van de ideeën, maar uiteindelijk doe ik er helemaal niks mee!

Angst

Ik ben een bangerd. Twee jaar geleden wist ik al dat ik iets met schrijven wilde doen. Toen dat niet zo gemakkelijk bleek, bedacht ik dat ik dan toch maar weer mijn oude beroep moest gaan oppakken. Vervolgens vond ik coaching wel erg leuk om te doen, daarna leraar Nederlands worden op een middelbare school, toen weer journalist. En nu weet ik het niet meer. Het enige dat ik kan bedenken is dat ik plannen maken leuk vind en allerlei spullen ervoor aanschaffen ook, maar dat ik het eigenlijk gewoon niet durf. Ik ben er niet overtuigd dat ik het kan, dat ik genoeg in mijn mars heb om van het schrijven, redigeren of redactie voeren, mijn werk kan maken. En nu heb ik nog sterker de drang om te gaan werken in loondienst, omdat alles dan gewoon zoveel makkelijker is. Dan kan ik me daarnaast uitleven op creatief gebied, maar heb ik in elk geval geen financiële zorgen. Gaan werken heeft om meerdere redenen een behoorlijke angstfactor voor mij. Ik ben onzeker over of ik het nog wel kan; werken en voldoen aan de eisen van anderen en de nog hogere eisen van mezelf.

Gisteren heb ik een oude vriend (wandelcoach) om raad gevraagd. Misschien kan hij mij die schop onder mijn kont wel geven, want het zelf doen lukt niet erg.

Ik lees en surf me suf en wil van alles aanschaffen om het voor mezelf mogelijk te maken om te beginnen. Ik heb een mooi boek staan, dat heet ‘Begin’, misschien moet ik daar maar eens in lezen om over die drempel te komen.

2016

Het bovenstaande dateert van 2016. Ik heb toen mijn wandelcoach gemaild en gevraagd of hij nog goede tips voor mij had. Dat had hij!

‘Vervelend dat je weer in zo´n onzekere fase zit. Eerste tip: lees je eigen blogs over het coaching traject nog eens terug. Jammer dat je sindsdien zo weinig aan je pennestreken toekomt! Maar denk nog eens terug aan de wandeling waarin we het hadden over de innerlijke criticus en de innerlijke vriend(in). Die eerste is in je epistel ruimschoots aan het woord. Ik zou graag de reactie van de tweede nog eens lezen. En dan de reis van de held: wat zou Maya doen? Nou ja, inmiddels moeten we zeggen wat zou zij hebben gedaan? Ik heb natuurlijk geen pasklare antwoorden voor je. Zou ook niet goed zijn voor een coach. Maar laat je gedachten nog eens gaan over de dingen die we hebben besproken – ik denk dat die nog steeds verheldering zouden kunnen geven.’

2018

In april 2018 besloot ik voor de eerste keer om mijn eigen bedrijf te beginnen. Gewoon doen! Ik dacht toen dat ik best goed op een rijtje had wat ik wilde doen, waar mijn kracht lag. In de praktijk pakte het toch iets anders uit. Ik vertelde mijn coach wat ik ging doen. Zijn antwoord:

‘Wat een fantastisch nieuws! Gefeliciteerd met het nieuwe bedrijf. Het is inderdaad een tijd geleden maar ik heb ook hele goede herinneringen aan ons wandelcoach traject. Voor mij zeker net zo leerzaam als voor jou denk ik. Ik ben supertrots op je dat je de stap alsnog waagt. Volgens mij heb je alles in huis om er een succes van te maken. De teksten die ik van je gezien heb waren altijd levendig, direct en vlot geschreven. Ik ben in de tussentijd nog een paar keer op zoek geweest naar nieuwe pennestreken maar daar was het steeds wat stilletjes. En ook op facebook ben je niet meer zo actief? (horen wie het zegt, ik eerlijk gezegd ook niet). Heel veel succes!’